Czytamy na Wikipedii (tłumaczenie maszynowe z moimi zmianami):

Cel systemu jest tym, co system robi (the purpose of a system is what it does, POSIWID) to heurystyka myślenia systemowego ukuta przez Stafforda Beera, który zauważył, że „nie ma sensu twierdzić, że celem systemu jest to, czego ciągle nie udaje mu się osiągnąć.” Termin ten jest szeroko stosowany przez teoretyków systemów i jest zazwyczaj używany w celu przeciwstawienia się założeniu, że cel systemu można odczytać z intencji osób, które go projektują, obsługują lub promują. Gdy skutki uboczne systemu lub niezamierzone konsekwencje ujawniają, że jego zachowanie jest źle rozumiane, perspektywa POSIWID może zrównoważyć polityczne rozumienie działania systemu bardziej bezpośrednim, opisowym podejściem.

Zgodnie ze statystykami konfliktu (stan na 4 października), w wojnie od zeszłego roku zabito prawie 42 tysiące Palestyńczyków. To dość konserwatywne statystyki. Autorzy estymacji korzystający z danych z innych konfliktów już kilka miesięcy temu oszacowali liczbę ofiar konfliktu na ponad 180 tysięcy. Trzeba pamiętać, że owe opublikowane w medycznym piśmie The Lancet szacunki uwzględniały nie tylko ofiary zabite przez działania IDF bezpośrednio, ale także ofiary głodu i chorób wywołanych wojną.

Statystyki podawane przez izraelskich oficjeli sugerują, że 2/3 bezpośrednich ofiar IDF to cywile:

Zrzut ekranu przedstawia artykuł z portalu Times of Israel z dnia 5 grudnia 2023 roku o godzinie 9:43 rano, zatytułowany “Urzędnicy IDF: 2 ofiary cywilne na każdego zabitego bojownika Hamasu w Gazie”. Artykuł informuje, że Izraelskie Siły Obronne (IDF) szacują, iż dotychczas zginęło około 5 tysięcy bojowników Hamasu, a IDF używa nowoczesnego oprogramowania do mapowania, aby zmniejszyć liczbę ofiar cywilnych, szczególnie w południowej części Strefy Gazy. Na zdjęciu widoczni są Palestyńczycy opuszczający Khan Younis i przemieszczający się w kierunku Rafah, korzystając z wozu zaprzężonego w osła oraz samochodu przeładowanego rzeczami osobistymi. Zdjęcie pochodzi od AFP i zostało wykonane przez Mahmuda Hamsa.

Warto pamiętać, że IDF ma odrobinę ograniczoną wiarygodność: zdarzało już im się zabijać izraelskich zakładników porwanych przez Hamas, bo uznali ich za bojowników Hamasu właśnie:

15 grudnia 2023 roku żołnierze Sił Obronnych Izraela (IDF) operujący w Shuja’iyya w Strefie Gazy, w ramach izraelskiej inwazji na ten obszar, zabili trzech izraelskich zakładników, którzy zostali porwani podczas ataku na Izrael przeprowadzonego przez Hamas w 2023 roku. Zakładnicy, którzy próbowali być uratowani, byli widocznie nieuzbrojeni, bez koszul i machali prowizoryczną białą flagą w momencie, gdy zostali zabici.

Masakra Palestyńczyków robiona w ramach tej „wojny” to produkt bardzo złożonego militarnego, politycznego i społecznego systemu jakim jest państwo Izrael i jego historia. Promotorzy tego systemu twierdzą, że jego celem jest zabijanie terrorystów, ale nawet oni przyznają, że numerycznie ofiarami tej kampanii padają głównie cywile.

perspektywa POSIWID może zrównoważyć polityczne rozumienie działania systemu bardziej bezpośrednim, opisowym podejściem.

Także:

nie ma sensu twierdzić, że celem systemu jest to, czego ciągle nie udaje mu się osiągnąć.

Złożoność tego konfliktu jest czymś obiektywnym, lecz nie mniej obiektywne jest, że obserwowanym zachowaniem systemu jest przede wszystkim zabijanie cywilów. Jeśli nie chcemy brać na siebie roli politycznych promotorów czy medialnych propagandystów dla działań strony izraelskiej, pozostaje nam suche, opisowe stwierdzenie, że celem izraelskiej wojny z Hamasem jest zabijanie cywilów.

Celem systemu jest to, co ten system robi.

PS: to oczywiście znaczy także, że celem Hamasu też jest zabijanie cywilów, niezależnie od politycznych interpretacji, jakie pojawiają się po stronie krytycznej wobec Izraela.